قطار گلوله:

شینکانسن (به ژاپنی: 新幹線)، معروف به قطار گلوله، شبکه ای از خطوط راه آهن پرسرعت در ژاپن است. قطارهای گلوله ساده و طراحی شده اند تا بر روی خطوط ریلی جدید توسعه یافته توسط مهندسان عمران/حمل و نقل کار کنند. در طول تاریخ بیش از 50 ساله شینکانسن، بیش از 10 میلیارد مسافر حمل کرده است.

ویژگی بارز قطار گلوله سرعت حرکت آن است و همین سرعت بود که تحولی در سفرهای ریلی ایجاد کرد و زمان رسیدن از برخی شهرها به شهرهای دیگر را کوتاه کرد. این سفر با سرعت بالا در همه جا امکان پذیر نیست ... برای مثال در خطوط قطار حومه ای که در آن توقف های مکرر وجود دارد.

در حالی که ریل ها بر سرعت تأثیر می گذارند، قطار گلوله باید تا حد امکان آیرودینامیک باشد و سطوحی داشته باشد که اصطکاک غیر ضروری ایجاد نکند. همانطور که هواپیماها اغلب در تونل‌های باد آزمایش می‌شوند تا مطمئن شوند که طراحی باعث کاهش سرعت هواپیما در حین پرواز نمی‌شود، قطار گلوله نیز برای اطمینان از اینکه در سرعت‌های بالاتر، باد سرعت را محدود نمی‌کند طراحی شده است.

و قطارهای گلوله تا شانزده واگن طول دارند. طول هر واگن 25 متر (82 فوت) است، طولانی ترین قطارها 400 متر (1/4 مایل) سرتاسر طول دارند. برخلاف قطارهای معمولی که از چرخ استفاده می کنند، قطار شینکانسن برای رسیدن به این سرعت های باورنکردنی از شناور مغناطیسی ابررسانا (maglev) استفاده می کند. همانطور که قطار از ایستگاه خارج می‌شود، روی چرخ‌ها می‌چرخد، اما وقتی به سرعت‌های بالاتر می‌رسد، چرخ‌ها جمع می‌شوند و قدرت آهن‌ربا به وسیله نقلیه اجازه می‌دهد تا چهار اینچ بالاتر از سطح زمین شناور شود و قطار را به جلو ببرد.

چقدر سریع می روند؟ در سال 1964، Shinkansen با سرعت 210 کیلومتر در ساعت شروع به کار کرد. در سال 1973، TR04 Maglev آلمان غربی این رکورد را با سرعت 250 کیلومتر در ساعت شکست. در سال 1975، کومت مگلو آلمان غربی به سرعت 401 کیلومتر در ساعت با افزایش شتاب توسط موشک های بخار رسید. در سال 1979، ML-500R Maglev ژاپن با سرعت 504 کیلومتر در ساعت حرکت کرد. و در سال 2015، LO Maglev ژاپنی به رکورد 603 کیلومتر در ساعت رسید. به احتمال زیاد این رکورد هم شکسته خواهد شد!

اطلاعات بیشتر:

• نحوه کار قطارهای MagLev (وزارت انرژی ایالات متحده)

مهندسان حمل و نقل عمدتاً در صنعت حمل و نقل کار می کنند و روی سیستم های خودرو، هوافضا، راه آهن و مترو کار می کنند - هر جایی که افراد یا مواد نیاز به جابجایی دارند. این متخصصان نیز توسط

دولت هایی که به دنبال بهبود سیستم های حمل و نقل خود هستند و شرکت های تحقیق و توسعه ای که به دنبال بهبود فناوری های فعلی وسایل نقلیه هستند.

موارد زیر تنها نمونه‌ای از برخی شرکت‌ها، علاوه بر سازمان‌های دولتی است که مهندسان خودرو را استخدام می‌کنند (توجه داشته باشید که مهندسان هوافضا به طور جداگانه توضیح داده شده‌اند):

• آلستوم
• CRRC
• فیات کرایسلر
• گدار
• جنرال موتورز
• گروه موتور هوندا
• هیوندای موتور
• اتحاد رنو – نیسان – میتسوبیشی
• زیمنس
• شرکت مهندسی و لوکوموتیو تاتا
• تویوتا
• فولکس واگن گروه
• شرکت Wabtec
• یوتونگ

برای اکثر مشاغل مهندسی:

• مدرک لیسانس مورد نیاز است
• مدرک کارشناسی ارشد ممکن است برای کسانی که متخصص یا علاقه مند به مدیریت هستند توصیه شود
• دانش‌آموزان همچنین ممکن است با مدرک کاردانی مرتبط شروع کنند و زمانی که در یک مسیر تحصیلی قرار گرفتند، به مقطع کارشناسی ادامه دهند.

  

• بسیاری از دانش آموزان ملزم به شرکت در یک برنامه تعاونی در دانشگاه هستند تا تجربه دنیای واقعی در زمینه انتخابی خود کسب کنند.
• آموزش واقعاً متوقف نمی‌شود... مهندسان باید با تغییرات فناوری و بهبود مواد و فرآیندها در طول زمان به روز بمانند.
• بسیاری از انجمن های حرفه ای گواهینامه ها و دوره های آموزشی را برای حمایت از ادامه تحصیل برای اعضای خود ارائه می دهند.

در مقطع لیسانس، برخی از افرادی که در این زمینه مشغول به کار هستند، مدرک کارشناسی مهندسی مکانیک، کامپیوتر، نرم‌افزار یا برق دریافت می‌کنند و سپس با مدرک کارشناسی ارشد در مهندسی خودرو یا خودرو در حوزه خودرو تخصص می‌یابند. در کشورهای مختلف متفاوت است. همچنین مدارک کارشناسی در رشته مهندسی خودرو و خودرو وجود دارد. این مدرک‌ها موضوعات اساسی مانند اصول عملیاتی سیستم‌های مکانیکی، هیدرولیک، الکتریکی و الکترونیکی خودروها و دوره‌های تخصصی در موضوعاتی مانند کنترل خودروهای خودران، وسایل نقلیه الکتریکی هیبریدی، سیستم‌های باتری و سیستم‌های کنترل ریزپردازنده را پوشش می‌دهند.

مهم است که مدرک مهندسی را انتخاب کنید که برای مطابقت با استانداردهای اولیه معتبر باشد. اطلاعات بیشتر بیابید و پایگاه داده جهانی TryEngineering را مرور کنید برنامه های مهندسی و محاسباتی معتبر.